یادداشتی درباره تنگه ابوقریب/ غیاب کالاهای تجملاتی ای چون فیلمنامه

درباره تنگه ابو قریب ساخته بهرام توکلی

تنگه ابو قریب فیلم مهمی در تاریخ سینمای ایران است .اینکه چطور میتوان بودجه هنگفت یک نهاد رسمی کشور را دریافت کرد و بدون هیچ فیلمنامه و ایده مشخصی برای داستانپردازی جنگی به نمایش خمپاره پراکنی در فیلم بسنده کرد .ایده اصلی بهرام توکلی برای ساخت فیلم جنگی این بوده است : عده ای را سوار کامیون میکنیم و به خط مقدم می فرستیم و در آنجا به بازیگران میگوییم هر کسی با هر وسیله ای به هر طرفی که دلش خواست میتواند شلیک و نارنجک پرانی کند . چرا که در مشخص نبودن جغرافیای فیلم و محل استقرار نیروهای عراقی به هر طرف که شلیک کنید مسیر درست را انتخاب کرده اید .و چون نسخه ای از فیلم نجات سرباز رایان راقبلا به تدوینگرمان داده ایم تا کپی مشابهی از این فیلم به ما تحویل دهد خیالمان راحت است که دوستان منتقد آنقدر مرعوب توپ و ترقه بازی بی امان ما خواهند شد که با فراموشی خود سینما و کالاهای تجملاتی همچون فیلمنامه دست به تشویق تصاویر متحرک تدارک دیده شده بزنند
فرمولی جدید برای سینمای بیگ پروداکشن سینمای ایران

نوشته نرگس شجره