یادداشت سعید عقیقی بر فیلم کوتاه ” تاریکی ” به کارگردانی سعید جعفریان

فیلم کوتاه تاریکی

کارگردان: سعید جعفریان
تهیه‌کننده: رامبد جوان
فیلمنامه: فاطمه عبدلی و سعید جعفریان
مدیر فیلمبرداری: مسعود امینی تیرانی
بازیگران: مهسا علافر
بانیپال شومون

فیلم در محدوده پرسه زن به دنبال «سامان»، می‌مانَد. باقی فیلم، سوءتفاهمی‌‌ست با مفهوم فیلم‌نامه فیلم کوتاه، شامل برخورد با مردی ناشناس که دیالوگ‌هایشان ملهم از رابطه زن و مردی با سابقه رابطه قدیمی‌‌ست، و به همین دلیل، مشکل متقاعد کردن بیننده تا عنوان‌بندی پایانی فیلم ادامه دارد. بطری‌ای که به دست مرد داده‌اند گفتارش را توجیه نمی‌کند، فقط شخصیت او را باورناپذیرتر از شخصیّت‌های بی بطری فیلم‌های دیگر جلوه می‌دهد. وقتی زن از دست مرد می‌گریزد، دلیلی ندارد که دوباره جلویش بایستد. نمونه‌ای از وضعیت بی‌منطق نمایشی، پاسخ ندادن زن به موبایل است، و معلوم نیست چرا زن برای جواب دادن به تلفن منتظر اجازه مردی ست که دو کلمه هم با او حرف نزده. ضمنا دیالوگ‌های لاتی لوتی فیلمفارسی‌های قدیمی‌ از قبیل «صاحابت بود؟» و دیالوگ‌هایی از جنس «اگه بی‌صاحاب بودی که الان‌این تو بودی!» یا دیالوگ‌های ــ لابد ــ خوشمزه‌ای از قبیل «می‌خوای زنگ بزنم نگهبان؟ / که بگی از من خوشت اومده؟» نه کمکی به درام می‌کند و نه به شخصیّت. الان کتاب‌های خوبی درباره فیلم‌نامه‌نویسی و به ویژه دیالوگ‌نویسی، چه در زمینه فیلم کوتاه و چه فیلم بلند در بازار وجود دارد. تقریبا در تمام آن‌ها نوشته شده که فیلم‌های کوتاه در محدوده نمایشی معینی بر مبنای یک کنش و هدف واحد شکل می‌گیرند.

البته نگارش فیلم‌نامه‌ای فاقد خط اصلی، با حرکتی که در محدوده همان کنش اولیه می‌مانَد و ناگهان با تیتراژ پایانی به‌ این مجموعه سردرگم خاتمه می‌دهد، کار ساده‌تری ست. وقتی دختر در نمای پایانی به انتهای کوچه چشم می‌دوزد، متوجّه می‌شویم که ابهام جعلی در سینما چه دام خطرناکی ست، و سبب می‌شود تا توهّم اجرای یک موقعیت مهم پدید‌ آید و «فقدان»ها مطلقا دیده نشود. بازی مهسا علافر با پژواک‌هایی از ترانه علیدوستی در لحن، البته خوب است؛ هر چند اگر چهره‌پرداز به شیوه‌ای کاملا مصنوعی اصرار نداشت که یک چشم‌اش اصلا دیده نشود، می‌شد بازی بهتری دید (حتا وقتی می‌دود و بعد می‌ایستد، باز هم آن طرّه مو روی یک چشم‌اش می‌ماند. چرا؟) آن چه از فیلم با خود می‌برم، فیلم‌برداری عالی مسعود امینی‌ست؛ شاید یکی از پنج کار ممتازش در میان تمامی فیلم‌های بلند و کوتاهی که تاکنون فیلم‌برداری کرده است

نوشته : سعید عقیقی

منبع : سایت فیدان فیلم