نگاهی به اجرای آرش ظلی پور و مجادله کلامی اش با مسعود فراستی

سایت تحلیلی خبری فیلمروز- کمال پورکاوه : پدیده وارونگی شخصیتی از آن دست رفتارهایی است که امروزه با رشد و گسترش شبکه های اجتماعی ابعاد وسیعتری در جامعه پیدا کرده است . احتمالا اگر شما هم هنگام مریضی و یا سرماخوردگی وقتی برای تزریق آمپول به سراغ تزریقاتی محل رفته اید،حتما به نمونه ای از این خطای شناختی برخورد کرده ایدکه بسیاری از مراجعین،شخص تزریقاتی را دکتر خطاب کرده و از او همان راهنمایی هایی را طلب می کنند که از پزشک متخصص انتظار دارند .در این بین،آمپول زن محترم که از کثرت القاب اعطایی،خودش را در مقام یک پزشک تصور مینماید،بعد از مدتی خودش را در رابطه با تمام امراض بشری صاحب نظر دانسته و برای خلق الله نسخه های مختلف میپیچد.این وارونگی شخصیتی در سینمای ایران،آنچنان ابعاد پیچیده ای به خود گرفته که هر شخص حاضر در پشت صحنه (از دستیار برنامه ریز تا بازاریاب حامی مالی) را تبدیل به یک کارشناس تام و تمام فیلم و سینما می نماید.آرش ظلی پور ، بدون اینکه بتوان یک خط نوشته در خور اعتنا درباره فیلم و سینما از او در رسانه های معتبر ردیابی کرد،تنها به صرف حضور در پشت صحنه چند فیلم و برنامه تلویزیونی ( و احتمالا چند تماس تلفنی که با سینما گران مختلف داشته است ) درست همانند تزریقاتی محل،آنچنان خود را کارشناس و تئوریسین سینما تصور کرده است که وقتی مسعود فراستی در واکنش به گلایه ظلی پور در رابطه با چیزی که او گوشه رینگ بردن خودش عنوان میکند،میگوید او را نمی شناسد، برآشفته شده و روبروی آنتن زنده ، خودش را به در و دیوار کوبیده و برای اثبات خودش ، تعداد تماس های تلفنی که با فراستی داشته است را به او یادآور می شود.
اما در این میان مجری نابغه ما از درک این نکته ساده عاجز است که منظور فراستی اشاره به تفاوت سطح دانش و مطالعه جدی طرفین در زمینه مورد بحث است که قرار گرفتن هر دو نفر را در یک زمین بازی غیر ممکن جلوه می دهد . چه رسد به اینکه بحثهایی چون گوشه رینگ هم بخواهد پیش بیاید.

آرش ظلی پور و اتاق فکر :

مجری خوش پوش و خوش لباس برنامه از اتاق فکری صحبت به میان می آورد که جمعی از متخصصان سینما و رسانه در آن گرد هم آمده و نسبت به طرح سوالات از مهمان محترم اقدام میکنند . کافی است به سوالاتی که خرد جمعی این تیم کارکشته طراحی کرده است نگاهی بیندازید تا میزان احاطه آنها را به سینما و تئوریهای سینمایی دریابید:
*آیا شما تا حالا عاشق شده اید ؟
*چرا همیشه یک مدل ساعت مچی استفاده میکنید؟
*فکر نمیکنین باید بیشتر به فکر خوش تیپی خودتون باشین؟
واقعیت این است که خزعبلاتی از این دست تنها می تواند تراوشات ذهن های عقب مانده ای را نمایان سازد که جلوه گاهش در تلاشهای مجری برنامه در نشان دادن برند ساعت مچی که به دست بسته است خودنمایی می کند طرح چنین سوالاتی نه تنها به عناوین دهن پرکنی چون ” اتاق فکر “ احتیاج ندارد بلکه از شدت ابتذال می تواند آبشخور ذهنی برنامه سازان تلویزیونی ما را که از مجلات زرد دهه پنجاه تغذیه می کند نیز آشکار سازد.تفاوت مسعود فراستی و آرش ظلی پور چیزی نیست که به سادگی قابل ردیابی نباشد: آن زمان طولانی ای را که ظلی پور در جلوی آیینه صرف بالا و پایین کردن ظاهر خود می کند ، مسعود فراستی در لابلای کتابها ، برای درک و دریافت بیشتر صرف مطالعه کرده است .این همان نکته برجسته و غیر قابل انکاری است که زمین بازی دو طرف را از یکدیگر جدا کرده و مجری هیجان زده ما را به همراه رفتار گستاخانه اش وارد ماجرایی میکند که از آغاز بازنده به نظر می رسد .
راه حل موضوع در عین سادگی برای تازه به دوران رسیده ها و تزریقات چی هایی که خود را دکتر می نامند،کمی دشوار است.اجرای یک برنامه و مجری گری،بر خلاف تصور عمومی به دانش و تسلط بر موضوعات مربوط به همان برنامه احتیاج دارد.واقعیت این است که خوش و بش کردن با عوامل سینما در پشت صحنه فیلم ها و و عکس سلفی گرفتن با هنرمندان از شما یک مجری و متخصص حرفه ای سینما نمی سازد.کمی صرف وقت و مطالعه در جهت افزایش آگاهی های حرفه ای و شخصیتی می تواند راهگشا باشد.

نوشته:کمال پورکاوه