منوچهر هادی:کارگردان محبوب تهیه کننده های امروز( درباره فیلم آینه بغل)

حالا و با ساختن فیلمهایی چون ” من سالوادر نیستم ” ، ” آینه بغل ” و سریال ” عاشقانه ” ، منوچهر هادی را میتوان جزء معدود کارگردانان محبوب تهیه کنندگان سینمای امروز ایران دانست. در این برهوت سرمایه و در روزهایی که هزینه های تولید فیلم سینمایی استاندارد ، به شکل نگران کننده ای در حال افزایش است ، حضور کارگردانی چون منوچهر هادی که رگ خواب تماشاگر ایرانی را  به خوبی دریافته اند،برای تهیه کنندگان مستقل این سینما مایه قوت قلب است .آخرین ساخته منوچهر هادی ،آینه بغل تمام عناصر یک فیلم پر مخاطب را در خود جای داده است : از محمد رضا گلزار گرفته، تا خانه های لوکس ویلایی و ماشین مازراتی و یک کارگردانی روان . اما بار اساسی فیلم را نه نماهای پر زرق و برق و نه محمد رضای گلزار ، که جواد عزتی با آن سبک کمدی خاص خودش به دوش میکشد .برای تماشاگری که مهترین معیار انتخابش تفریح و خندیدن در سینما است ، محمد رضای گلزار دستاورد چندانی را  در آینه بغل برایش به همراه نخواهد داشت .اینجا است که هواداران دو آتشه سوپر استار هم هنگام تماشای فیلم ، خواهان مواجهه بیشتر با کاراکتر جواد عزتی شده و برای لحظاتی بازیگر محبوب خود را به فراموشی میسپارند .فیلمنامه آینه بغل با آن ایده مرکزی درخشانش ، میتوانست نوید یکی از بهترین کمدیهای سینمای ایران را برای علاقمندانش به همراه داشته باشد اما دربند بودن نویسنده در دام کلیشه های رایج ، تاثیر گذاری فیلم را در حد شعارهای کسل کننده و نصیحت گرایانه رایج تقلیل داده است .ایده نخ نمای مرد زنانه پوش وکاراکتر زن از فرنگ برگشته ساده لوح  ،که فصل طولانی برج میلاد را به یکی از کسالتبارترین موقعیتهای این فیلم کمدی تبدیل کرده است ، باعث شده که بیشترین بار کمیک فیلم بر دوش طنز کلامی استوار شده و موقعیتهایی چون حضور عقاب در خانه ، تلف شده به نظر برسد .

اما “آینه بغل” در مقایسه با کمدیهای متاخری چون خالتور و اکسیدان ، که با تکیه بر عناصر سخیف فیلمفارسبهای چند دهه پیش . ، سعی در جلب مخاطب با اتکا به بازسازی دست چندم فیلمهای قبل از انقلاب دارند و ، در این راه از نمایش رقص و آواز و تکیه بر شخصیتهای هیز و چشم چران نیز کوتاهی نمیکنند ، فیلم قابل تحمل و آبرومند تری است.درست است که آویزان شدن بی ظرافت از ریسمان کلیشه میتواند برای عده ای آزاردهنده باشد ، اما بالا رفتن از دیوارابتذالی که خالتور و اکسیدان در حال پیمودن آن هستند چیزی جز توهین و تحقیر را بر ای تماشاگر به همراه ندارد .

نویسنده : نرگس شجره