خبرنگاری که برای شام آمد: نگاهی به ضیافت شام فیلمسازان برای رسانه ها پیش از شروع جشنواره
سایت تحلیلی خبری فیلمروز:شنیدن خبر برپایی ضیافت شام فیلمسازان حاضر در جشنواره فیلم فجر برای اهالی رسانه ، آن هم در مدتی کمتر از یک هفته مانده به آغاز این رویداد، از آن دست اخبار قابل تاملی است که به سادگی نمی توان از کنار آن گذشت.
دعوت از منتقدین و خبرنگاران برای اکران خصوصی تعدادی از فیلم های حاضر در جشنواره فجر ، در حالی که در مدت زمان کمتر از یک هفته، همان خبرنگار و منتقد محترم امکان تماشای فیلم را در سالن اختصاصی رسانه ها به دست می آورد چه معنایی می تواند داشته باشد؟ به نظر می رسد فضای این روزها مسموم سینمای ایران در زمینه تولید، در حال گسترده تر کردن دامنه خود از طریق به خدمت گرفتن رسانه ها و اخباری است که از همان تولیدات به جامعه تزریق می شود.نگاهی به موضع گیری های عجیب و گاه عصبی این روزهای فیلمسازان نسبت به نقد ها و مطالب منفی منتشر شده در رسانه ها که بحثهای زیادی را از” لس آنجلس تهران” تا” قانون مورفی” و “مارموز” در پی داشته، احتمالا تهیه کننده و فیلمساز را در آستانه برگزاری بزرگترین رویداد سینمایی کشور به فکر نزدیکی و تعامل بیشتر با رسانه ها از طریق برپایی ضیافت شام به بهانه اکران خصوصی فیلم انداخته است.رویدادی که ادامه یافتن آن می تواند زنگ خطری برای شان رسانه و رسالت خبرنگار باشد.
استحاله منتقد-خبرنگار و تبدیل او به روابط عمومی فیلم :
در یک رسانه حرفه ای و برای خبرنگاری که شان و جایگاه درخوری در دنیای رسانه برای خود میداند، تنها یک میز است که میتواند پیوند دهنده او و فیلمساز مورد نظر باشد، آن هم میز مصاحبه است.در آن جا است که خبرنگار -منتقد می تواند رو در روی فیلمساز نشسته و با واکاوی اثر به نمایش درآمده به زوایای پیدا و پنهان فیلم راه پیدا کند.میزهای دیگر که کار را به دورهمی های دوستانه و صرف شام در یک فضای خودمانی می کشاند، منتقد ما را به دامی گرفتار میسازد که از روی اجبار و یا اخلاقیات توام با رودبایستی ،شغل حرفه ای خود را با روابط عمومی پروژه مورد نظر تاخت زده و قیچی به دست ، خودش و مخاطبانش را دچار سانسور می نماید .آیا می توان منتقدی را پیدا کرد که تا نیمه های شب با فیلمساز مورد علاقه اش گپ بزند و شام بخورد و فردا صبح در توضیح فیلم همان فیلمساز قلم به دست بگیرد و بگوید فیلم به نمایش درآمده یکی از مهمل ترین فیلم های ساخته شده چند سال اخیر است ؟
نگاهی به لیست فیلم های منتخب رسانه ها در انتهای برگزاری هر جشنواره از این منظر راهگشا است .در حالی که علاقمندان جدی سینما ذره بین به دست به دنبال تک و توک آثار قابل اعتنای سینما می گردند ، منتقد و خبرنگار شیفته ما، از لابلای فیلم های اکران شده ، سه چهار تا شاهکار ، شش فیلم خوب و چند تایی هم اثر قابل قبول برای مخاطبانشان کشف کرده اند. آثاری که معمولا کیفیت خوب خود را وابسته به تخمین تعداد بلیتی میدانند که در گیشه سینما ها به فروش خواهد رساند.یادآوری مداوم آمار بالای فروش فیلم، که این روزها جای خبرنگار را با بلیت فروش سینما عوض کرده است، از آن دست نگرانی هایی است که شان رسانه و منتقد را به خطر انداخته است.برای خبرنگارانی که عطش گرفتن عکس سلفی با فیلمساز و هنرپیشه ها از عطش نوشتن یک متن مستدل بیشتر است و احیانا کارت ورود به سالن رسانه ها هم در جیبشان است، نتیجه ای جز عقب ماندگی با فاصله ای دورتر از حتی تماشاگر عادی سینما نمی توان متصور بود.
نوشته : کمال پورکاوه
